ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΣΙΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΗ !

Η κρίση δεν πλήγωσε μόνο τη δουλειά μας αλλα και την ψυχή μας.

Η καθημερινή συναναστροφή με τους πελάτες, που δεν είναι πλέον εκείνοι που πουλάνε γιατί αγόρασαν κάτι καλύτερο ή θέλουν ν αποκτήσουν  κάτι μεγαλύτερο , αλλα είναι άνθρωποι που αν δεν ρευστοποιήσουν θα βρεθούν στο δρόμο, στη φυλακή, θα καταστραφούν, μας επηρεάζει και μας πονάει πολύ .  Δεν υπάρχει μέρα που δεν αντιμετωπίζουμε τον πόνο, την καταστροφή, την αγωνία του πελάτη μας και πρέπει να παίξουμε εκτός από το ρόλο του εκτιμητή, του διαμεσολαβητή και το ρόλο του ψυχολόγου, του φίλου, του συνάνθρωπου!

« Σε παρακαλώ πούλησε το όσο γίνεται ακριβότερα όσο γίνεται γρηγορότερα και ξέχνα το 2%. Θα σου δώσω 4 ή και παραπάνω αν θές κοπέλα μου. Αρκεί να προλάβω να σωθώ!»  Φράση που επαναλαμβάνεται σχεδόν καθημερινά , από τους περισσότερους των ιδιοκτητών ακόμα και από τους πωλητές των μικρών «παλατιών» στη Φιλοθέη και στο Ψυχικό.

Το 2010 όταν άνοιξα τη δική μου εταιρεία την EPSILON TEAM και η κρίση ήταν στα σπάργανα, ανέλαβα το ακίνητο μιας κυρίας στο Νέο Ψυχικό που είχε χάσει τον σύζυγό της από καρκίνο , είχε ξοδέψει όλες τις καταθέσεις της για να τον σώσει και έπρεπε να μεγαλώσει το παιδί της , να το σπουδάσει , με μηδενικά έσοδα αφού δεν είχε εργασθεί ποτέ της. Η τράπεζα την απειλούσε ότι θα της πάρει το σπίτι και εκείνη κατέφυγε στο νεοσύστατο τότε δικό μου μεσιτικό γραφείο για να τη σώσω. Να το πουλήσω προς 300.000 για να μη το χάσει λόγω του χρέους των 100.000 και να της μείνουν  χρήματα να σπουδάσει το παιδί της. Η αντικειμενική αξία του σπιτιού της  ήταν περίπου 120.000 απ ότι θυμάμαι και τα ακίνητα στην περιοχή εκείνη την περίοδο , πουλιόντουσαν σχεδόν στο διπλάσιο . Εκείνη ήθελε το τριπλάσιο , γιατί τόσο χρειαζόταν για να σωθεί . Αντιμετωπίζοντας για πρώτη φορά στη μεσιτική μου ζωή τον πόνο και την απελπισία , λύγησα , ξέχασα το μεσιτικό προσωπικό κέρδος  και την παρέπεμψα σε μία Μ.Κ.Ο που είχε συσταθεί από το 2009 και ανελάμβανε να σώσει έναντι ελάχιστων χρημάτων τέτοιες περιπτώσεις. Πήγε , τους είδε, ενημερώθηκε , τους ανέθεσε την υπόθεση και τελικά σώθηκε. Το σπίτι δεν πουλήθηκε , εκείνη ηρέμησε που δεν θα της το βγάζανε στον πλειστηριασμό , βρήκε δουλειά και ακόμα μέχρι σήμερα μου τηλεφωνεί Χριστούγεννα και Πάσχα για να μου πει χρόνια πολλά . Τα λόγια της , οι ευχές της,  πάντα με συγκινούν και πάντα με κάνουν να βουρκώνω!

Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν αντιμέτωπη με τέτοια κατάσταση και ειλικρινά δε σκέφθηκα καθόλου το προσωπικό συμφέρον. Η αντίδραση μου ήταν αυτόματη.

Στο τέλος της ίδιας χρονιάς είχα άλλα 8 παρόμοια περιστατικά. ΟΙ άνθρωποι της Μ.Κ.Ο με τους οποίους είχα πλέον συνάψει στενές σχέσεις αφού τους έστελνα έναν απελπισμένο πωλητή το μήνα ,με κάλεσαν σε δείπνο. Μια γυναίκα οικονομολόγος, πανέξυπνη, καπάτσα και δυο δικηγόροι, μου εξήγησαν ότι το 2011 θα πυκνώσουν τα περιστατικά και το 2012 θα πουλάνε μόνο οι κατεστραμμένοι. Έτσι και έγινε. Όπως μου το είχαν πει ακριβώς !

Μου είχαν μιλήσει με αγάπη και μου είχαν συστήσει … χαριτολογώντας , να οπλιστώ με δύναμη , υπομονή και ηρεμιστικά !  Υπερβολή είχα σκεφθεί με το πάντα αισιόδοξο στυλ μου.  Δυστυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμα χειρότερα . Σήμερα πριν ξεκινήσω να αναλάβω ένα ακίνητο , πριν από το πρώτο ραντεβού με τον ιδιοκτήτη , κάνω πεντάλεπτο διαλογισμό , υπενθυμίζοντας μου ότι είμαι επαγγελματίας και όχι ίδρυμα. Και όμως σπάνια καταφέρνω να μην επηρεαστώ από την ιστορία που θα ακούσω. Επιστρέφω στο γραφείο και μέχρι αργά το βράδυ παλεύω να βρω τον πιθανό αγοραστή του ακινήτου που μόλις έχω αναλάβει . Επιστρέφω σπίτι μου και δεν μπορώ να διαλέξω ποιο απ όλα τα ακίνητα πρέπει να προωθήσω πρώτο . Έχω μια ζήτηση και δεν ξέρω τι να πρωτοδείξω στον πελάτη. Το ακίνητο του ανθρώπου που αν δεν πουλήσει θα το πάρει η τράπεζα για ένα καταναλωτικό, εκείνο του επιχειρηματία που καίγεται να σώσει την επιχείρησή του , του εν δυνάμει συνταξιούχου που έχει υποβάλει τα χαρτιά του για σύνταξη και δεν έχει να φάει μέχρι να την πάρει , της κυρίας που έμεινε χήρα και την κυνηγάει η εφορία , ποιανού ?

Βιώνω τα προβλήματα των άλλων σε τέτοιο βαθμό που τα δικά μου μοιάζουν με πταίσματα σε έναν κόσμο που δικάζονται μόνο εγκλήματα. Και δεν είμαι μόνο εγώ που αισθάνομαι έτσι. Είναι και όλοι οι συνάδελφοι με τους οποίους έχω επιλέξει να συνεργάζομαι. Τηλεφωνιόμαστε για να δώσουμε ένα ακίνητο ο ένας στον άλλον , πιάνουμε την ιστορία του πωλητή και καταλήγουμε να αξιολογούμε τα ακίνητα όχι με την αξία τους αλλα με το πρόβλημα του ανθρώπου που αναγκάζεται να πουλήσει.  Καταστρώνουμε σχέδια προώθησης έστω και αν το ακίνητο που βάζουμε σε προτεραιότητα δεν είναι αυτό που θα βγάλουμε τα περισσότερα χρήματα ,αλλα αυτό που αν πουληθεί θα σώσει τον άνθρωπο που κινδυνεύει περισσότερο.

Γιατί και οι μεσίτες έχουν ψυχή !

Share